Na półmetku

Ulubiony bohater męski

Jakie to, nieprawdaż, ciekawe, że nad niektórymi pytaniami w podobnych Wyzwaniach człowiek musi się zastanawiać całymi dniami beż żadnej gwarancji, że wpadnie na jakąś zadowalającą odpowiedź, przeciwnie, z pełną świadomością, że jakby myślał nad tym nawet półtora roku to i tak niczego nie wymyśli, a by wypowiedzieć się w temacie innych potrzeba mu jakieś pół sekundy. A czasem i mniej.

Albo wcale nie potrzebuje czasu i wówczas jego wypowiedź przyjmuje formę:

Ulubionybohatermęsamvimes.

Ulubiony Bohater Męski, Żeński i Nijaki, Ukochany Bohater Wszech Czasów Królowej Matki, Miłość Od Pierwszego Tomu (a będzie się Królowa Matka upierać, że i od pierwszej strony, na której się pojawił, i co jej kto zrobi)

  

Jego Łaskawość, Jego Ekscelencja diuk Ankh, Komendant Straży Miejskiej, Sir Samuel Vimes,

zdaniem ilustratora serii Paula Kidby'ego (a więc, jak Królowa Matka podejrzewa, chociaż trochę też i samego Autora) wyglądający tak, jak powyżej, a w oczach duszy Królowej Matki od samego początku wyglądający jak Marek Kalita,

Źródło

którego kiedyś gdzieś Królowa Matka ujrzała w wymiętym prochowczyku, została uderzona wizją jak obuchem i wcale nie chce się od niej uwolnić.

O wygląd jednak mniejsza, bo nie za wygląd Królowa Matka Sama Vimesa kocha, tylko za...

I tu dochodzimy do ściany, bowiem Królowa Matka nie wie. Pojęcia nie ma. Mogłaby oczywiście napisać cały elaborat o rozwoju Sama Vimesa jako postaci, o tym, jak z tomu na tom nabierał wielowymiarowości i głębi, by wreszcie w "Straży Nocnej" osiągnąć doskonałość diamentu (Królowa Matka nie pisze tu o charakterze bohatera literackiego, ale o kreacji stworzonej przez pisarza), o tym, jak z prawie drugoplanowej postaci w jednym z pierwszych tomów stawał się stopniowo postacią najbardziej charakterystyczna i prawdziwie wielowarstwową, świadomą istniejącego w sobie zła i nie pozwalającą mu nad soba zapanować, i to wszystko oczywiście byłaby prawda, i w dodatku tak właśnie Królowa Matka naprawdę myśli...

...  tyle tylko, że byłaby to zwykła ściema, bowiem banalna prawda jest taka, że Królowa Matka zakochała się od pierwszego wejrzenia,a nikt, któ zakochał się od pierwszego wejrzenia nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, czemu to zrobił.

Chociaż Pan Małżonek ma wytłumaczenie dla tej patologicznej wręcz słabości.

- Lubisz Vimesa, bo jesteś taka jak on - orzekl, gdy Królowa Matka mu się do tej słabości przyznala.

- Skąd! - zaprotestowala Królowa Matka ogniście - Nic a nic, wcale go nie przypominam, w niczym!!!

- Masz to samo podejście do naginania prawa...

- Ja nie mam podejścia do naginania prawa!!! - wrzasnęła Królowa Matka. - Ja uważam, że prawo jest po to, by go przestrzegać!!! Ja należę do osób, które w środku nocy stoją na pustym przejściu dla pieszych tylko dlatego, że jest czerwone światło! Papierka nie rzuciłam na ziemię od niepamiętnych czasów, chyba od dzieciństwa, nie chadzam na skos przez trawniki! Uważam, że zasady sa niezbędne, bez zasad wszystko by się sypnęło!

- No tak - ciągnął niewinnie Pan Małżonek - i nie umiałabyś odstąpić od tych zasad w pewnych okolicznościach? Dla dobra sprawy? Tak trochę nagiąć prawa?

- Prawo nie jest do naginania! - orzekła autorytatywnie Królowa Matka. - Pewnie, że są sytuacje, gdy umiałabym to zrobić, tylko, że ja bym je naginała tylko w słusznej sprawie i niczego bym nie nadużywała, ale nie wszyscy ludzie są tacy i gdyby im pozwolić, to puściłyby wszystkie hamulce, więc czegoś takiego jak naginanie zasad nie powinno być z definicji i dla nikogo, bo... Och. No tak.

No, dobrze, może rzeczywiście trochę Królowa Matka jest jak Sam Vimes. Minus alkoholizm ;).

Ale tylko trochę.

Troszeczkę.

Bo bardzo daleko jest jej do tego Vimesa, którego wielbi. 

Cynika o idealistycznych zasadach.

Tego, który zawsze postępuje słusznie.

Człowieka, który ma duszę tygrysa i potrafi nad nią panować.