Kompletnie nic nie musząc

Książka, której nie przeczytałaś, choć od dawna chcesz przeczytać

I oto po wielu latach od znalezienia upodobania w czytaniu, po wielu latach od tworzenia List Snobistycznych*, i nawet trzymania się w doborze lektury tego, co na tych Listach się znajdowało, po latach nerwowego sprawdzania, co pojawiło się na listach bestsellerów i co Autorytety polecają do czytania tym, którzy pragnęliby mieć pojęcie, o czym Autorytety ze sobą rozmawiają, Królowa Matka doszła do przyjemnego stanu, który pozwala napisać jej radośnie i bez kompleksów:

Nie ma takiej książki.

Gdyby była znaczyłoby to tylko tyle, że Królowa Matka nie chce ją przeczytać, ale że uważa, że musi.

Teraz, gdy Królowa Matka chce przeczytać jakąś książkę, to ją czyta. Czekać to może co najwyżej na dostawę z ksiągarni internetowej, albo - częściej - na stosowny nastrój.

Ale żeby uznać, że musi, musi coś przeczytać, bo to jest modne/ kulturalny człowiek powinien/ wszyscy twierdzą, że wypada to znać/ wszyscy już czytali - z tego, na szczęście i hura, już wyrosła.

Tak więc nie, nie czytała "Ulissessa"** i NIE ZAMIERZA PRZECZYTAĆ. I czerpie prawdziwą radość z tego, że nie musi, i że po tych wszystkich latach zbierania doświadczeń czytelniczych może sobie czytać co chce, choćby to był "Zmierzch".

* Lista Snobistyczna Królowej Matki zainteresowała najwyraźniej jej Drogich Czytelników, którzy w komentarzach zapytywali, cóż na tel liście było, i co, zdaniem Królowej Matki, powinno się w spisie lektur prawdziwego inteligenta znaleźć.

Królowa Matka spieszy odpowiedzieć na pierwsze pytanie - podstawą jej Listy Snobistycznej był spis najwybitniejszych dzieł literatury światowej podany przez Encyklopedię Powszechną PWN. Rozpoczynał go Gilgamesz, epos z pierwszej połowy II tysiąclecia p.n.e. (nie, Królowa Matka nie czytała), a kończyła - "Historia Żyda Wiecznego Tułacza" d'Ormesson (też Królowa Matka nie czytała). Pomiędzy tymi dwoma dziełami myśli ludzkiej znajdowały się różne różności, od Biblii i Mahabharaty po "Ulissesa" i "Nieznośną lekkość bytu", nie występowały za to żadne dzieła literatury polskiej. Lista, którą dysponowała Królowa Matka urywała się na roku 1991, Królowa Matka sobie ją dowolnie i na czuja uzupełniała o książki od tego roku późniejsze (oraz literaturę polską), a rzuciwszy przed chwilą okiem w internecie na ów spis odnalazła w nim na przykład "Klub Dumas", "Harry Pottera i kamień filozoficzny" i "Przygody fryzjera damskiego", a tym samym odkryła z przyjemnością, że jest bardziej oblatana w literaturze niż sądziła (a także mniej, odkryła tam bowiem również "Zahira" Paulo Coelho oraz "Nianię w Nowym Jorku").

Natomiast co do opinii Królowej Matki, co prawdziwy inteligent powinien na takiej liście mieć, Królowa Matka odpowiedzieć musi, że nie ma pojęcia. Nie sądzi, by była prawdziwym inteligentem, mówiąc szczerze nie ma pojęcia, jakie warunki trzeba spelnić, by nim być, sama sobie wydaje się i za mało inteligentna, i za nisko kształcona, i z punktu widzenia swojego niskiego ukształcenia napisze tylko, że na liście każdego człowieka powinno być to, co chce on przeczytać, co mu polecą ludzie "znający Józefa", co go zainteresuje, gdy dorwie gdzies fragment albo zobaczy ekranizację. 

Niczego innego Królowa Matka doradzać by nie śmiała.

** "Ulissess" jest tu tylko figurą retoryczną, tytułem-symbolem, który służy jako poręczny bicz na nieprawomyślnych i nie pojmujących, że coś TRZEBA, a wręcz absolutnie się MUSI czytelników, tą chińską torturą towarzyską, która zawiera się w pytaniu zadanym ze starannie wymodulowanym zdziwieniem: "Ale jak to, ty nie czytałaś....?", oraz pobrzmiewającą w tle insynuacją, że nie możesz w związku mienić się człowiekiem kulturalnym. Zamiast "Ulissessa" może tu być wstawiony dowolny tytuł, bo Królowa Matka wie, "Łaskawe" Littella chociażby, których - uprzedzając pytania - Królowa Matka też nie czytała, albo "Miasto ślepców" Saramago, które czytała, i co z tego.