Dzień drugi, i nie ostatni :)

Książka, którą przeczytałaś więcej niż trzy razy

Królowa Matka wie, że są osoby, które uważają czytanie więcej niż jeden raz danej książki za stratę czasu. I nawet je rozumie, bo - racjonalnie rzecz ujmując - czymże innym jest ponowna podróż przez już poznane krainy wraz z już poznanymi bohaterami, skoro na księgarskich i bibliotecznych półkach kuszą i wabią nowości, zapowiedzi i inne bestsellery?

Ale z drugiej strony... nie czytanie po raz kolejny jakiejś książki tylko dlatego, że sie ją już zna byłoby jak zdrada starego przyjaciela na rzecz nowego, który w dodatku wcale nie musi okazać się przyjacielem.

Że już Królowa Matka nie wspomni o tym, że są przecież rzeczy, które smakują dopiero za drugim razem. Albo trzecim. Albo piątym. Albo...

Jak łatwo się więc domyślić, Królowa Matka jest typem czytelnika, który na pytanie o książki przeczytane więcej niż trzy razy w życiu odpowiada: "Yyyyy, ale że co, tak wszystkie????".

Bowiem już pierwsza ulubiona opowieść Królowej Matki, pochłaniana przez nią w odległych latach dzieciństwa często i regularnie, za pierwszym wypożyczeniem ze szkolnej biblioteki została przeczytana jedenaście razy POD RZĄD, po czym, po paru latach zapomniana na lat kolejnych kilka - odnaleziona i znów przeczytana parokrotnie... co daje jej chyba pozycję lidera w klasyfikacji "najczęściej czytanych przez Królową Matkę książek".

Na potrzeby tego posta Królowa Matka zdecydowała się jednak na dwie pozycje.

Będąc Młodą Nastolatką posiadała Królowa Matka Przyjaciółkę. Przyjaciółka była osobą wielce niebanalną, wybitnie inteligentną i o barwnej osobowości, początki znajomości żadnej nie tylko przyjaźni, ale nawet życzliwego koleżeństwa nie wróżyły (co jest, ciekawa rzecz, nader częstym zjawiskiem w przypadku najistotniejszych w życiu Królowej Matki związków), po jakims czasie jednakże wzajemne stosunki rozkwitły niczym róży kwiat i Królowa Matka wraz z Przyjaciółką spędziły we wzajemnej bliskości kilka pięknych lat, zarażając się od siebie nawzajem przeróżnymi dziwnymi zwyczajami, nawyczkami, doprowadzając na wyżyny szlachetną, a tak dziś niepopularną sztukę epistolografii, ucząc się przeróżnych pożytecznych umiejętności (tak, to dzięki Przyjaciólce umie Królowa Matka robic skarpetki na drutach!) oraz pożyczając sobie książki.

Przyjaciółka miała ponadto zwyczaj - co roku przy okazji wakacji czytała "Anię na uniwersytecie",

a co roku przy okazji ferii zimowych - "Kawalera de Lagardère", którym to zwyczajem zaraziła Królową Matkę, a nawet uczyniła więcej.

Albowiem, o ile Królowa Matka (podobnie jak większość świata ;)) bardzo dobrze znała już wcześniej "Anię na uniwersytecie" (i inne powieści z cyklu o Ani Shirley), o tyle "Kawalera de Lagardère" Paula Féval nie znała wcale.

I kto wie, może - gdyby nie Przyjaciółka i jej oryginalne zwyczaje oraz gusta czytelnicze - nie poznałaby go do dziś.

"Kawaler de Lagardère", opowieść o dziecku paryskiej ulicy, sierocie bez nazwiska, który na skutek zadziwiającego splotu okoliczności zostaje wplątany w konflikt między dwoma najpotężniejszymi ludźmi we Francji, księciem Gonzaga i księciem de Nevers, i zostaje depozytariuszem wielkiej tajemnicy, dosłownie panem życia i śmierci dziecka powierzonego jego opiece, a w końcu - mścicielem jest czymś w rodzaju młodszego, nie tak widowiskowego brata "Trzech muszkieterów".

I jest to brat, zdaniem Kólowej Matki (uwaga! Królowa Matka popełnia Świetokradztwo na Kanonie!!!) lepszy, bardziej działający na wyobraźnię i lepiej znoszący próbę czasu (napisała osoba, która rok temu po długiej przerwie ponownie - i też nie po raz trzeci, tylko tak bardziej z piętnasty - przeczytała "Muszkieterów" i, ojej, jak się zdziwiła, że to już nie było to, co kiedyś!), może dlatego zresztą, że - o ile Królowej Matce wiadomo - ta wersja, która ukazała sie w Polsce to wersja skrócona, może lepiej opracowana, pozbawiona dłużyzn?; pełna, wydana we Francji pod tytułem "Garbus", w Polsce nie ukazała się nigdy.

To, co łączy "Kawalera" z "Muszkieterami" to fakt, że ani jedna z (licznych) oglądanych przez Królową Matkę ekranizacji nie zadowoliła jej wyrafinowanych gustów - ale to jest materiał na zupełnie inny wpis w zupełnie innym dniu Wyzwania.

Oto są zatem, Kochany Czytelniku, książki, które Królowa Matka nie dość, że przeczytała więcej niż trzy razy, to jeszcze czytała w regularnych i usystematyzowanych odstępach czasu :)!

I to by było na tyle... do, miejmy nadzieję, jutra :).