Post dziękczynny

Królowa Matka nie miała specjalnej chęci, by w konkursie na Bloga Roku startować.

Rok temu popatrzyła, pomyślała, wysnuła wnioski, a jednym z tych wniosków było, że może jednak niekoniecznie "do trzech razy sztuka", jak sobie, startując po raz pierwszy, pomyślała (i nie, nie miała na myśli, że za trzecim razem wygra, tylko, że zamierza trzy razy spróbować :)).

Zasady, jakimi kieruje się konkurs bowiem nie są to zasady kompatybilne z charakterem, usposobieniem i ogólną sytuacją osobisto-towarzyską Królowej Matki.

Dla przykładu, Królowa Matka ma na Facebooku sześćdziesięciu ośmiu Znajomych, z własnej i nieprzymuszonej woli, bo przyjmuje tylko osoby bliskie, i w dodatku jakieś 80% tych osób zna w tzw. realu.

Obserwatorów na blogu (gdy zaczynał się konkurs) miała dziewięćdziesięciu siedmiu, z czego część pokrywa się ze Znajomymi z Facebooka.

Znajomych w życiu prywatnym... eee, zaraz, przecież ona NIE MA życia prywatnego, widuje się z własną Matką, Siostrą, jeśli przypadkiem jest w kraju oraz Koleżankami i Przyjaciółkami od baaardzo, baaardzo przypadkowego czasu do czasu, ostatni raz miesiąc temu, wszystkie wymienione wyżej osoby są albo w facebookowych Znajomych, albo wśród obserwatorów bloga, albo w obu tych miejscach, a część z nich jest za granicą i niczego na konkurs Onetu przysłać nie może.

Żebrać może i umie, ale nie lubi :). Zdecydowanie nie.

Słowem, przy pełnej mobilizacji może liczyć na jakieś sto głosów.

Może na trochę więcej, przy pełnej mobilizacji Znajomych Znajomych (która nastąpiła, Bello, pozostanę Ci na zawsze wdzięczna :)).

A przecież mimo tych ograniczeń Królowa Matka obudziła się pewnego pięknego dnia i ujrzała swój blog na pozycji szóstej. Przez dłuższą chwilę nie bardzo wierzyła w to, co widzi. Jak już uwierzyła popędziła na wspomniany FB dziękować, bo wiedziała, że oto zaczęła się nieubłagana jazda bloga w dół, co też istotnie nastąpiło.

Wcale Królowa Matka nie udaje, że jak się zaczyna na szóstym miejscu, a kończy na dwudziestym pierwszym, to ta jazda w dół nie boli i nie jest przykra, bo jest, nawet jeśli się człowiek niczego nie spodziewał i wiedział od samego początku, że zasady wyłaniania finałowej dziesiątki tak wincy szans mu nie dają.

Ale bardziej niż jest przykro cieszy każdy głos od Czytelnika, Jawnego czy też Tajnego, Subtelnie Zaszantażowanego czy Skłonionego Subtelną Perswazją, takiego, który trafił tu przez przypadek i mu się spodobało (i może zostanie?), i takiego, który twierdzi, że dzień bez nowego wpisu jest dniem straconym :). Od każdego.

Bowiem konkursy się kończą, a Czytelnicy zostają.

Dziękuję, dziękuję, że Wam się chciało.

Tylko tyle mogę, ale wiedzcie, że jesteście warci  Wszystkich Bukietów Świata :).