Potomek Starszy dba o to, by Rodzicom nie zabrakło wrażeń

Królowa Matka ma telefon komórkowy, jak prawie każdy.

Telefon nie służy Królowej Matce do prowadzenia rozmów, bowiem rozmawiać przez telefon nie umie i nie lubi. Służy jej on do wysyłania SMS-ów w ilości średnio trzy tygodniowo, odbierania SMS-ów w nieco większej ilości, i może jeszcze ze dwóch telefonów, wszyscy jej znajomi są poinstruowani, że do Królowej Matki się smsuje, wtedy jest szansa, że ona kiedyś wiadomość odbierze, lecz nie dzwoni, bowiem Królowa Matka zazwyczaj nie ma pojęcia, gdzie odłożyła komórkę (a sieje nią wszędzie, często w takich miejscach, z których nie słyszy dzwonka). Słowem, nabożeństwa do maszynerii nie ma żadnego, owszem, posiada i nawet usiłuje pamiętać, by mieć ją przy sobie, gdy wychodzi z domu (na wypadek zasłabnięcia czy omdlenia, Potomki Starsze przeszkolone są, dokąd w takim wypadku dzwonić), ale - zwłaszcza w połączeniu z jej iście gargantuicznym życiem towarzyskim - tak naprawdę dziwić się należy, że telefon Królowej Matki nie leży gdzieś, zapomniany i pokryty sporą warstwą kurzu.

Nic dziwnego, że gdy wczoraj tuż przed piętnastą odebrać musiała siódmy tego dnia telefon (wcześniej kilka razy dzwonił Pan Małżonek, dwa razy Koleżanka Królowej Matki oraz jej Siostra) rzuciła ona uwagą w rodzaju: "Czy ich wszystkich pokręciło dziś, już nie mają do kogo dzwonić!", lecz, ponieważ akurat przypadkiem wiedziała, gdzie jest telefon i nawet nie musiała do niego biec, by odebrać nim przestanie dzwonić, cóż, odebrała.

Dzwoniła Wychowawczyni Potomka Starszego, która głosem dygoczącym z paniki oznajmiła, że Potomek Starszy opuścił szkołę wraz z kolegą i nikt nie wie, gdzie w tej chwili jest.

Nie skończyła jeszcze mówić, gdy Królową Matkę poderwało na nogi. Odziewając się pospiesznie i rzucając własnej Matce urywane informacje słuchała Wychowawczyni, wyjaśniającej, że - gdy Potomek Starszy nie dotarł na WF - wuefistka poinformowała o tym Wychowawczynię, ta wypytała chłopców, którzy oznajmili, że Potomek Starszy i jeszcze jeden Kolega wyszli ze szkoły, Kolega legalnie, bowiem Mama zwolniła go z ostatniej lekcji, i w dodatku dotarł już do domu. Potomka Starszego zaś nie ma ani u Kolegi, ani nie wrócił do szkoły, ani, najwyraźniej, do domu Babci.

Babcia, w stanie histerii i sina na obliczu wyległa na balkon, Potomek Młodszy, mocno wystraszony, został obarczony zadaniem pilnowania Pomponów, a Królowa Matka leciała ulicą myśląc mętnie, że jak tylko zobaczy tego gówniarza, to go osobiście zabije na środku ulicy, za nic mając te wszystkie beznadziejnie głupie akcje typu "Kocham, nie biję", że o "Kocham, nie daje klapsów" nie wspomni. Jakąś resztką mózgu wygenerowała rozsądny pomysł, by zadzwonić do Wychowawczyni i spytać o adres Kolegi, bowiem tak się składa, że Matka Królowej Matki mieszka na samym niemal końcu największego miejskiego osiedla i Królowa Matka po dojściu do skrzyżowania ścieżek, którymi zazwyczaj chadza Potomek Starszy, stanęła bezradna i bez pomyslu, co robić dalej.

Uzyskawszy adres ustaliła kierunek marszruty i pobiegła w stronę wieżowca, w którym zamieszkiwał Kolega (jedno przejście przez jezdnię bez świateł, jedno ze światłami, przejście przez tory tramwajowe), wyglądając małej istoty we wściekle kolorowej czapce z czerwonym chwostem (co za szczęście, że zrobiła te czapki, świecą na głowach Potomków jak drogowskaz!!!).

Dobiegła. Potomka ani śladu. Obeszła całą ulicę (szczęśliwie krótką), obejrzała place zabaw, zawracała dziesiątki razy, wydawało jej się bowiem, że jej ten czerwony chwościk czapeczki mignął, kucała, żeby sprawdzić, czy spod domu Kolegi osoba o wzroście Potomka jest w stanie zauważyć jakieś punkty charakterystyczne osiedla, typu kościół czy budynek Spółdzielni, i twardo trzymała na wodzy rozszalałą wyobraźnię, by nie dopuścić do siebie wizji będących najstraszliwszym koszmarem wszystkich rodziców świata.

Około pół do czwartej zaczęła się jednak załamywać. Zmierzchało, nie było już widać ani czerwonych, ani żadnych innych chwostów na czapkach, na osiedlu nadal mieszkało 26 000 ludzi i ryzyko, że Potomek Starszy skręcił w jakąś nieznaną mu uliczkę i błąka się po wielkiej połaci między blokami, górkami, kępami drzew wystraszony i zagubiony rosło znaczaco, natomiast to, że Królowa Matka (która co prawda zna tutejsze uliczki, ale co z tego) błąka się w innej części tej połaci, wśród innych bloków, górek i kęp drzew, i też wystraszona, nic a nic nie przybliżało nikogo do rozwiązania problemu.

W związku z czym Królowa Matka podjęła decyzję, by udać się do szkoły (Potomek Starszy bowiem ubóstwia łazić po szkolnych zakamarkach i istniała nikła szansa, że nie widziała go co prawda żadna Nauczycielka, ale za to Woźne - tak) i jednak zadzwonić do Pana Małżonka, bo sytuacja zaczęła chyba dojrzewać do bardziej radykalnych rozwiązań, typu wykonanie telefonu na Policję.

Pod szkołę Królowa Matka dotarła równo z dzwonkiem na przerwę, podeszła do pierwszej Woźnej, którą zobaczyła, by spytać, czy wpadł jej gdzieś tam w szkolnych czeluściach w oko błąkający się Potomek Starszy, gdy nagle, kątem oka, zauważyła wściekle kolorową czapeczkę z czerwonym chwostem. Urwała pytanie w połowie i wytrzeszczyła oczy, a czapeczka tymczasem zniknęła w tłumie. Po chwili znów mignęła. Królowa Matka runęła w kierunku opuszczającej szkołę grupy chłopców, jednocześnie rycząc w słuchawkę telefonu do pana Małżonka (który już siedział w samochodzie, urwawszy się z pracy za pełną zgodą przejętego Kierownictwa) "JEST!!!" i wyszarpnęła zdziwionego Potomka Starszego spośród kolegów.

Potomka Starszego, który wyraził zdumienie, że ktoś się przejął, bo nic się przecież takiego nie stało, nie mógł znaleźć stroju do WF, więc poszedł sobie do Damiana, jego mama kazała mu wracać, więc wrócił i poszedł na lekcję, ale juz sie nie przebierał, bo było już niedużo czasu do dzwonka, i w ogóle gdyby Pani Wychowawczyni nie zadzwoniła to by się nikt nie dowiedział, jak to, Pani miałaby problemy, gdyby coś mu się stało??? Ojej, nie wiedział o tym, no, ale się nie stało, prawda? Oczywiście, że trafił bez problemu, bo z domu Damiana widać i kościół, i przedszkole Potomka Młodszego, i Babci dom, i szkołę ("Chociaż to!!!" pomyślala mgliście Królowa Matka), i czy może w takim razi iść do Damiana jutro, już legalnie (Królowa Matka, baaardzo łagodnie: "Synu, przez jakiś czas wstrzymałabym się na twoim miejscu z wystosowywaniem podobnej prośby...")???

O, bogowie...

Wnioski:

Po pierwsze - telefony komórkowe się jednak czasem przydają,
Po drugie - czapki dla dzieci bezwzględnie powinny być kolorowe i przyozdobione na czubkach rzucającymi się w oczy elementami dekoracyjnymi, 
Po czwarte - skoro Królowa Matka jeszcze żyje to musi oznaczać, że jej serce jest w lepszym stanie niż zakłada podejrzliwa Medycyna

i

po czwarte

i najważniejsze

- co to za szczęście dla Potomka Starszego, że ma Rodziców, którzy uważają, że pranie tyłka na kwaśne jabłko to jest najgłupszy z możliwych sposób rozwiązywania problemów!!!