Wieczór Trzech Króli :)

Z racji posiadania jednego imiennika jednego z Trzech Króli pod własnym dachem Królowa Matka świadoma była, że część niedzieli przyjdzie jej spędzić w kuchni. Nie martwiło jej to jednak, albowiem jakiś czas temu natrafiła  w sieci na przepis na ciasto Trzech Króli, zwane także Koroną Trzech Króli, i nie dość, że natrafiła, to jeszcze udało jej się zapamiętać, że na nie natrafiła, jak również, że obiecała sobie wykorzystać je przy pierwszym nadchodzącym stosownym święcie, a to z kolei sprawiło, że rwała się do kuchennej pracy niby ten rasowy rumak do wyścigów.

Od samego początku Królowa Matka wiedziała, że najtrudniejszą, sprawiającą jej najwięcej problemów rzeczą w całym procesie produkcji będzie zamoczenie pół szklanki rodzynek w 2-3 łyżkach rumu i zostawienie ich na kilka godzin. Kiedy udało jej się ująć cugle swej rozwydrzonej pamięci żelazną dlonią, zalać rodzynki i zostawić je pod przykryciem na całą noc wiedziała, że reszta pójdzie jej po prostu jak z platka.

Powstawszy rano z łoża, zeszła do kuchni i jeszcze nim przyrządziła Posiłek wygłodniałemu Potomstwu roztarła w miseczce 3 dkg świeżych drożdży, jedną łyżkę mąki, jedną - cukru i jedną - ciepłego mleka. Zaczyn przykryła lnianą ściereczką i odstawila w ciepłe miejsce, by zaczął pracować, a sama oddała się smażeniu jajecznicy na wysokocholesterolowe śniadanie dla swej Gromadki.

Gdy Gromadka rzuciła się na jajecznicę i finezyjne, wykonane własną ręką Pana Małżonka kanapki, Królowa Matka przesiała dwie i pół szklanki mąki do miski, po czym do mąki dodała 1/4 lyżeczki soli i 1/2 łyżeczki kardamonu (który z uczuciem roztarł w moździerzu sam Pan Małżonek). W osobnym garnuszku utarła jedno jajko i jedno żółtko z 1/3 szklanki cukru, zaś białko ubiła na sztywną pianę.

W tym czasie rozczyn był już na etapie wychodzenia z miseczki na spacerek po piekarniku i okolicach, w związku z czym Królowa Matka przełożyła go do mąki, dodała masę cukrowo-jajeczną, pianę z białka, skórke otartą z jednej cytryny i 1/4 szklanki ciepłego mleka. Wszystko to zamieszała i wyrobiła, dolewając stopniowo 6 dkg stopionego i wystudzonego masła, zaś gdy ciasto zaczęło odchodzić od rąk i coraz wyraźniej przypominać nie rozdyźdaną ciapaję, ale kulę - dorzuciła namoczone na noc rodzynki i szklankę dowolnych, posiekanych drobno, bakalii (w wypadku Królowej Matki, ktora jest podłą egoistką, i ciasto robiła co prawda dla Drogiego Solenizanta, ale sama również zamierzała go skosztować, a nie lubi żadnych bakalii poza rodzynkami, migdałami i różnymi rodzajami orzechów, wspomniana szklanka zawierała to właśnie, z niewielkim ustępstwem na rzecz suszonej żurawiny. Każdy jednakże może włożyć sobie do ciasta to, co ceni najbardziej - suszone śliwki, morele, daktyle, figi i co mu tam jeszcze do głowy przyjdzie).

Utoczywszy kulę, Królowa Matka ponownie przykryła ją ściereczką, odstawiła do wyrośnięcia i poszła jeść swoją jajecznicę.

Gdy jajecznicę zjadła, a kula podwoiła swój rozmiar, Królowa Matka wysmarowała masłem i wysypała bułką tartą zwykłą tortownicę, ponieważ nie miała odpowiedniej okragłej formy z kominkiem (za rok już będzie miała, takie spóźnione postanowienie noworoczne sobie  poczyniła), kulę ciasta podzieliła na cztery części, następnie każdą część znów na cztery części, uformowała kulki i ułożyła je w kształt wieńca, dwupiętrowo, na piętro niższe dając większe kulki. Posmarowała całość roztrzepanym jajkiem z odrobiną mleka i odstawiła  do wyrośniecia po raz ostatni, niedługi, wystarczający, by piec nagrzalł się do 160 stopni, w których to 160 stopniach ciasto piekło się około 30 minut.

Po wyjęciu go z pieca i wystudzeniu można je dodatkowo polukrować i dowolnie ozdobić, nawet, jeśli nie ma się pod ręką Potomka Młodszego, który może slużyć w tej kwestii natchnieniem i wszechstronną pomocą :).

Po czym zjeść, kończąc w ten sposób okres Bożego Narodzenia.