Kokosowa wyspa...

... w trywialnym kraju jabłek i ziemniaków ;), czyli Królowa Matka znów szaleje w kuchni, i to podstępnie, a co!

Jak może Wierni Czytelnicy pamiętają, Królowa Matka, ulegając coraz liczniejszym prośbom zrobiła przerwę w pieczeniu - a poza tym, ze uległa prośbom, to jeszcze obraziła się na Pana Małżonka, który się zaczynał coraz zuchwalej z jej  obsesji cukierniczych pokpiwać (zupełnie, jakby na nich nie korzystał!!!), o czym Królowa Matka nie wspominała. Albo wspominała bardzo, bardzo oględnie. Obrażona Królowa Matka przysięgła nie zbliżać się do piekarnika, ale nie było mowy o ciastach, których się nie piecze, prawda? I dzięki temu właśnie Królowa Matka miała szanse odkryć poniższy przepis, który miałaby całkiem spore szanse przeoczyć, bo bardzo podejrzliwie traktowała "gotowane" ciasta. Dotąd. Ale już nigdy więcej!

 Aby przyrządzić ciasto, wzgardliwie pomijając piekarnik, Królowa Matka utarła dwa żółtka z połową wymaganej ilości cukru (czyli z mniej więcej 2/3 szklanki) oraz cukrem waniliowym. Kulturalne ludzie ucierają mikserem, Królowa Matka ucierała ręcznie, i też się udało. Następnie dodała dwie duże łyżki mąki pszennej i dwie łyżki mąki ziemniaczanej (też niemałe) oraz pół szklanki mleka, i nadal mieszała, bardzo, bardzo starannie.

Resztę mleka (pół litra minus pół szklanki)  Królowa Matka zagotowała z pozostałą 2/3 szklanki cukru, a gdy mleko zaczęło wrzeć wlała masę żółtkowo-mączno-cukrową, i gotowała aż do uzyskania konsystencji budyniu.

Następnie Królowa Matka utarła 200 g miękkiego masła, do którego stopniowo dodawała ostudzoną masę budyniową. Pod koniec dosypała 100 g wiórków kokosowych i starannie rzecz wymieszała.

Na blasze o rozmiarze 30 na 25 cm ułożyła pracowicie krakersy (tak dokładnie, to ułożyła je w prostokąt - cztery na sześć krakersów), a na nich rozsmarowała 1/3 masy kokosowej, potem znowu krakersy, i 1/3 masy, i znowu krakersy i resztę masy, którą to masę posypała wiórkami kokosowymi oraz płatkami migdałowymi (autorka przepisu posypała wiórkami, Majana - płatkami migdałowymi, w związku z tym Królowa Matka posypała obydwoma, w salomonowy ten sposób nie narażając się na wysiłek rozwiązywania dylematu).

Blachę wraziła do lodówki na minimum trzy godziny, a najlepiej na całą noc (przez ten czas bowiem krakersy zmiękną i nie będą psuły wrażenia w czasie konsumpcji, chrupiąc :)). Wyszło rewelacyjnie, zostanie chlubnie wpisane na Listę Ciast, Do Których Się Powraca, i ostatecznie przekonało Królową Matkę, że jej podejrzliwość względem ciast nie-pieczonych była bezpodstawna, to raz, a ponadto pozwoliło jej zachować honor i podstępnie (mwahahahaha!!!) nakarmić Rodzinę słodyczami, nie łamiąc przy tym obietnicy nie dotykania piekarnika nawet jednym palcem.

Optymistycznie nastrojona względem ciast z kokosem Królowa Matka skłoniła swój wzrok ku temu przepisowi, w którym i owszem, to i owo się piecze, ale po pierwsze, niewiele, a po drugie, Królowa Matka zdążyła się już "odobrazić".

W radosnym, odobrażonym nastroju przystąpiła ona do dzieła, roztapiając w tym celu w kąpieli wodnej po 40 g mlecznej i gorzkiej czekolady, po czym utarła (tak, Luby Czytelniku! znów nie mikserem!!! ale Ty nie pozwól się ograniczać niechęcią Królowej Matki do sprzętu elektrycznego!) 80 g miękkiego masła i 70 g cukru. Stopniowo, ciągle ucierając, dodała przestudzoną czekoladę i rozbełtane jajko. Gdy produkty się połączyły, dosypała przesiane 150 g mąki i dwie łyżki kakao, rozprowadziła rzecz na dnie blaszki (30/15 cm) i podpiekła w nagrzanym do 180 stopni piekarniku przez 15 minut. Spód wyszedł grubszy niż w przepisie-matce, ale Królowa Matka nie narzeka, gdyż był pyszny :).

W czasie, gdy ciasto się piekło, Królowa Matka produkowała masę kokosową. Zagotowała dwie i pół szklanki mleka z połowa szklanki cukru, do wrzącego mleka wsypała 250 (do 300, ale Królowa Matka miała tylko 250 na stanie) g wiórków kokosowych i gotowała je na małym ogniu przez 20 minut. Upieczone ciasto wyciągnęła z piekarnika i odstawiła do stygnięcia, a do masy kokosowej dodała kostkę masła. W połowie szklanki mleka rozprowadziła budyń śmietankowy i, gdy masło się rozpuściło, dodała go do masy i gotowała ją do osiągnięcia konsystencji budyniu, po czym tez odstawiła do ostygnięcia - które to stygnięcie było (obok obowiązkowego chłodzenia całości) zdecydowanie najdłuższym procesem.

Gdy wszystko wystygło, Królowa Matka rozprowadziła masę kokosową na cieście czekoladowym, a w małym garnuszku rozpuściła 70 g masła, tabliczkę czekolady gorzkiej i tabliczkę czekolady mlecznej, po czym oblała ciasto polewą czekoladową i włożyła je do lodówki (znów na minimum trzy godziny, ale było warto!).

Zyskawszy w ten sposób jakieś dwadzieścia batoników Bounty za nieporównanie mniejsze pieniądze, Królowa Matka mogla, syta i szczęśliwa, przystąpić do celebrowania Najdłuższej Majówki Nowoczesnej Europy, czego wszystkim życzy :D.