Królowa Matka popada w szał...

... kulinarny. Już nawet i Pan Małżonek zaczął się czuć skonsternowany (a do tej pory Królowa Matka była pewna, że żadna ilość jadalnych słodyczy w domu nie jest go w stanie skonsternować). Już i Czytelnicy (no dobra, Czytelniczki ;)) zaczęły werbalizować przeróżne negatywne uczucia typu "nienawidzę cię", apelować do dobrego serca Królowej Matki i sugerować zamieszczanie przepisów zawierających włącznie trudno dostępne produkty, które to przepisy zniechęcałyby do natychmiastowego wypróbowania, oraz zastanawiać się, czy nie uznać tego bloga za blog kulinarny. Ba! Już i Królowa Matka zaczęła z rezygnacją myśleć o tym, że faktycznie, niejako mimochodem pisze ona bloga kulinarnego (nie, żeby miała coś przeciw blogom kulinarnym, przeciwnie, uwielbia je, ale siebie o tendencje do pisania takowego nie podejrzewała).

Tyle, że z szałem nie ma co walczyć.

Przedwczoraj Królowa Matka poczuła wieczorem imperatyw, by rzucić się na coś słodkiego. Niczego słodkiego w jej domu nie było, co jej jakoś specjalnie nie zmartwiło. Wieczór był późny i pomyślała sobie optymistycznie: "Trudno, wytrzymię do jutra i coś sobie kupię rano".

I otóż, gdy rano, pchana tym samym imperatywem, weszła do sklepu okazało się, że nie ma w nim nic, literalnie NIC, na co miałaby ochotę. Nic. Rien. Nicziewo. Nothing. Null. Jakoś przeżyła dzień pracy Pana Małżonka, poodprowadzała i poprzyprowadzała Dziatwę do i z przedszkoli i szkół, a natychmiast po powrocie w Dzicz przystąpiła z zaciętym wyrazem twarzy do mieszenia ciasta pod zdumionym spojrzeniem Pana Małżonka i przy wtórze entuzjastycznych okrzyków Potomstwa.

W dodatku poza kawowymi ciasteczkami z Brazylii zrobiła także ciasteczka czekoladowe (do których zamieszcza linka, jak nakazuje dobry obyczaj, ale które tak przerobiła, że powątpiewa, by je rozpoznał twórca przepisu).

A zatem Królowa Matka rozpuściła w kąpieli wodnej 200 g czekolady gorzkiej (w przepisie jest 300, ale ona miała tylko 200, a pchana szałem nie dała się ograniczać przez jakieś głupie 10 deko!) i ostudziła je. W misce wymieszała 220 g mąki, szczyptę soli, dwie duże łyżki kakao i jedną płaską łyżeczkę sody. Osobno utarła bardzo miękkie masło z 100 g cukru (białego, w przepisie był brązowy, ale - patrz wyżej). I, otóż, masła w przepisie oficjalnym było 200 g (i powinno być nie ucierane, ale miksowane przez około 3 minuty, ale nie czepiajmy się szczegółów, nieprawdaż), z tym, że Królowej Matce, tworzącej w szale, pomyliły się przepisy i dodała go zaledwie 70 g. Zorientowała się, gdy ciasteczka się już piekły i na wszelkie interwencje było ździebko późno, ale mimo to ciasteczka się udały. Taki - nieoczekiwany - bonusik dla oszczędnych ;). Stopniowo do tego utartego z cukrem masła dodawała roztopioną czekoladę, a potem, po kolei, dwa jajka. Starannie wszystko wymieszała (cóż Państwo chcecie, awarie miksera zdarzają się w najlepszych rodzinach), po czym dosypała masę mączno-kakaowo-sodową. Znów wszystko wymieszała (z niejakim trudem, ale wciąż starannie) i dodała 10 deko posiekanej czekolady (pozbywszy się w ten sposób ostatnich Gwiazdorków, w końcu idzie Wielkanoc, prawda?). Posiekanych orzechów nie dodawała (bo - i tu szok, że szok normalnie - nie miała), ale następnym razem doda.

Następnie ułożyła na blasze uformowane z ciasta placuszki (tworzone metodą "rozpłaszczamy kulkę wielkości orzecha włoskiego, trzeba je kulać i rozpłaszczać mając zwilżone dłonie, bo ciasto się bardzo klei) i wsunęła blachę do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na jakieś 15 minut (po 10 minutach bardzo pilnowała czasu, chociaż nie aż tak paranoicznie jak w wypadku ciasteczek Nigelli).

A następnie pożerała je na ciepło, gdyż, naprawdę Królowej Matce przykro, ale jak ciasteczka Nigelli były bardzo dobre, tak te są doskonałe. Nie za kruche, nie za miękkie. Cudownie pachną. Mają w środku kawałki czekolady. No i w ogóle. Królowa Matka, co będzie ściemniać, poleca.

I musi, musi, no musi zrobić wpis o muffinkach. Wpis jest w trakcie tworzenia, zdjęcia porobione, przecież żal by skasować, prawda? No. To go Królowa Matka poczyni. A potem postara się opanować i popisze o czym innym.

W końcu o reklamach na ten przykład coś dawno nie było ;)...