Hura! Hura! Hurrraaa!!!

Królowa Matka... (wszyscy uważają?) dziś nareszcie, po już sama nie wie ilu miesiącach dłubania, odkładania na później, zapominania, przypominania sobie i innych takich... (wszyscy czytają z napięta uwagą?) skończyła...

sweter!!! Przypomniawszy sobie wczoraj, że przywiozła go z domu swej Matki w stanie prawie gotowym, z zaledwie jednym rękawem do wykończenia (no niemalże jak Eliza z "Dzikich łabędzi" Andersena, doprawdy), wyciągnęła tobół zza kanapy - gdyż za kanapą właśnie znajduje się składowisko - albo, by być precyzyjnym, jedno ze składowisk robótek Królowej Matki - co prawda posegregowanych, popakowanych w woreczki, ponumerowanych niemalże, ale jednak upychanych tamże trywialnie i, nie bójmy się tego słowa, nieelegancko. To z braku dodatkowego pokoju wypełnionego po sam sufit szafami, szufladami i półkami, a także fotelem wiklinowym, stolikiem i dobrą lampą, w którym to pomieszczeniu Królowa Matka mogłaby trzymać wszystkie swoje włóczki, igły, nici, koraliki, filc i inne, niezbędne jej do życia, utensynalia, i w którym mogłaby się odcinać od swojej Ukochanej Rodziny w chwilach, gdy czuje, że jeszcze jedna, jedyna chwileczka i wreszcie ich jednak zabije.  Tak więc wyciągnęła (już-wkrótce-gotowy) sweter, zaopatrzyła się w stosowne szydełko, włączyła dwa odcinki "Teorii wielkiego podrywu" i już. Wystarczyło. Dorobiła rękaw, doszyła go do korpusiku swetra (na zdjęciu widać go nad kwiatkiem, jakby ktoś nie odgadł :)) i teraz może spokojnie powrócić do dziergania Czterech Kocyków Dla Czterech Chłopczyków, które do tej pory robiła wyłącznie w wolnej chwili u Mamusi. A od teraz ten (kocyk dla któregoś z Pomponów, początkowo miał przypaść w udziale jakiemuś ze Starszaków, ale w trakcie produkcji Starsi zaczęli artykułować wymagania względem kolorystyki, w spektrum których kocyk zielony z niebieskim się nie mieścił. Czy też raczej, prezentował kolorystykę zbyt ograniczoną. Tak więc dostanie go jakiś Pompon, chwilowo pozbawiony głosu w kwestii dobierania sobie kolorów do temperamentu :))

może robić w wolnej chwili u Mamusi, a ten (kocyk Potomka Starszego, który złożył był zamówienie "ma być we wszystkich kolorach, mamo", ale łaskawie zgodził się na zaledwie dziewiętnaście)

w wolnej chwili we własnym domu. Co oczywiście oznacza, że gotowe kocyki zostaną zaprezentowane czekającemu z zapartym tchem Światu tak gdzieś pod koniec dziesięciolecia. Dwa kolejne zaś - w ogóle nie wiadomo kiedy.

Tym bardziej, że we własnym domu Królowa Matka oddawać się będzie głównie haftowaniu. Otrzymała bowiem zamówienie na pięć (słownie PIĘĆ, i tytułowe "hura!" zabrzmieć teraz musi jeszcze bardziej triumfalnie) metryczek, i pierwszą ma już na warsztacie.

Ale zanim popadnie w szał haftowania musi jeszcze dokończyć ścibolenia kolejnych kolczyków. Jeszcze półtora pomysłu jej zostało... a potem to już tylko metryczki. I kocyki. Czasami. Rzadko.

Tak, żeby odpocząć od jednego, robiąc to drugie, i na odwrót ;D.

PS. A propos zupełnie czegoś innego, skojarzyło się Królowej Matce z "Teorią wielkiego podrywu" - która z was Dziewczęta, otagowała Królową Matkę do gry serialowej? Bo coś się Królowej Matce kojarzy, że została otagowana, ale nie pamięta kto, gdzie, kiedy i o co w grze chodziło, tak więc jakby ktoś się poczuwał, to uprzejmie prosi o odzew :).