Na powitanie lata.

Tak, Królowa Matka wie, że oficjalnie lato mamy od ładnych paru dni, tym niemniej "oficjalnie" jest tu słowem kluczowym. Nieoficjalnie bowiem mieliśmy nie lato, ale kapryśną i niezbyt ładną wiosnę, przynajmniej w tej części świata, którą zamieszkuje Królowa Matka wraz z Rozkoszną Rodzinką. A teraz lato przybyło z pompą, w przyjemny sposób synchronizując swoje nadejście z początkiem wakacji.

Obie te sympatyczne okoliczności, Lato i Wakacje, Potomki uczciły takim właśnie śniadankiem,

a Królowa Matka własnoręcznym przyrządzeniem wyboru letnich ciasteczek (i proszę nie pytać, czemu osoba nienawidząca upałów zdecydowała się na spędzenie połowy dnia w kuchni przy rozpalonym piecyku, bo osoba tego sama nie rozumie).

Jak lato to i róże, Królowa Matka ma w spiżarni własnoręcznie produkowany (metodą - dwa razy tyle cukru co płatków róży, bez białych końcówek, bo one dają goryczkę, oraz dwie łyżki soku z cytryny ucierane pracowicie w makutrze na miazgę) przecier z płatków róży, ma go już od dwóch lat i ciągle czekał on na właściwą chwilę, więc, zainspirowana lekturą, doszła do wniosku, że właściwa chwila oto nadeszła. Doszedłszy do wspomnianego wniosku, zakasała rękawy i przystąpiła do ucierania 100 g masła z trzema łyżkami przecieru różanego. Następnie dodała 180 g mąki, 1/4 łyżeczki sody oczyszczonej oraz 1/3 szklanki żurawiny, drobno (jak najdrobniej) posiekanej. Gdy już zrobiła to wszystko (przy pomocy płonącego żądzą czynu Potomka Starszego), uformowała z ciasta wałek, który umieściła w worku foliowym, a następnie w lodówce na godzinę (a można i dłużej).

W tym czasie zrobiła muffinki z jagodami, po pierwsze po to, by jej się energia nie wypaliła, po drugie dlatego, żeby nie zmarnowało się pół słoika czarnych jagód, który miała w lodówce, ale przepisu na nie zamieszczać nie będzie, bo gdzieś tu ona na pewno jest :). Gdy zaś muffinki były już gotowe, wyjęła z lodówki wałek ciasta, pokroiła go na plasterki grubości pół centymetra i piekła 20 minut w temperaturze 165 stopni, a kolejne 10 minut - w temperaturze o dziesięć stopni niższej.

Ciasteczka zyskały powszechną aprobatę, a Królowa Matka, świętując przybycie Lata, dala się ponieść entuzjazmowi i na podstawie tego samego przepisu wykonała jeszcze ciasteczka lawendowe...

i ciasteczka rumiankowe...

do pierwszej części ciasta dodając roztartą w moździerzu łyżkę suszonych kwiatów lawendy (oraz, ponieważ lawenda ma smak nieco "mydlany", garść posiekanej skórki pomarańczowej dla przełamania kosmetycznego posmaku), a w drugim - dwie łyżki również utartych w moździerzu kwiatów rumianku (jeśli nie ma się dostępu do rumianku rosnącego na łąkach oddalonych od głównych arterii miejskich można, jak Królowa Matka niepewnie podejrzewa, użyć suszonego rumianku nabytego w sklepie zielarskim). Jej osobiście najbardziej smakowała wersja rumiankowa, zapewne dlatego, że nie jest admiratorką skórki pomarańczowej w żadnej postaci ;), ale przyznać musi, że zapach rozprzestrzeniające się po całym domu w czasie pieczenia były upojne - cały dom rzeczywiście pachniał najpierw różą, potem lawendą, i wreszcie rumiankiem.

Jak myślisz, Drogi Pamiętniku, czy da się upiec ciasteczka z lipą ;D?

Tak czy inaczej, lato uważa się za oficjalnie rozpoczęte. I to mimo faktu, że w chwili, gdy Królowa Matka pisze te słowa, grzmi aż miło, a z nieba leja się potoki wody.