Przebudzenie w Domu w Dziczy

Blady świt. Królowa Matka ma ferie. Pan Małżonek ma urlop. Oboje mieli jeszcze wczoraj nadzieję odespać tę radosną okoliczność, naiwność ludzka bowiem nie ma granic.

A więc - blady świt. Przez gestą mgłę snów, opatulającą głowę Krolowej Matki jak kłąb waty, dobiega coś, co w kręgach teatralno-filmowych nazywa się "scenicznym szeptem".

Pompon Młodszy (scenicznym szeptem) - Bojis, ćpisz?
Pompon Starszy (też scenicznym szeptem) - Nie ćpiem. (do Królowej Matki) A ty, mama, ćpisz?
Pompon Młodszy - Mama jeście ćpi...
Pompon Starszy (zachęcająco) - Mama, nie ćpij! Juś mozieś nie ćpać, juś nie jeś ciemnio!
Królowa Matka (twardo udając, że nie słyszy, odwraca się w stronę Pana Małżonka i próbuje go przytulić).
Pompon Młodszy (z radosnym zdziwieniem) - Tata, o! Tata tu, nie pjacy? Tata, budź się, juś dzień jeś!
Pompon Starszy - Możem tu? (zapewne wskazuje na łoże Królowej Matki i Pana Małżonka, czego Królowa Matka, odwrócona plecami i twardo udająca głębokie uśpienie, nie widzi). - Mama! Możem tu juś?

Stęknięcie sprężyn oraz sapanie z plecami daje znać Królowej Matce, że Dziecię, nie doczekawszy się odpowiedzi, wzięło swój los we własne ręce.

Pompon Starszy (sapiąc, pufając przez nos i ile sił ciągnąc kołdrę) - Nie ma miejścia tu! (przełazi po głowie Królowej Matka, wbija się tyłeczkiem miedzy ciała Rodziców, moszcząc się za pomocą wiercenia pupką i rozpychania łokciami, z zadowoleniem ) - O, tu jeś mieście!

Zwabione odgłosami dochodzącymi z sypialni Rodziców nadciagają Potomki Starsze, odziane zaledwie częściowo (piżamki i skarpetki), i natychmiast dołączają do kotłującej się na łożu masy rodzicielsko-braterskiej, a Królowa Matka zaczyna się (jak zawsze przy takiej okazji) zastanawiać, co nie wytrzyma pierwsze - łóżko, załamując się spektakularnie, czy sufit, pękając bardziej spektakularnie tuż nad kuchnią?

Potomek Starszy (radośnie) Dzień dobry, mamusiu! O, tatuś! Nie w pracy dziś?
Potomek Młodszy (wbija się pod matczyną kołderkę od strony pleców Królowej Matki) - Mamusiu, zagrasz ze mną w zgadywanki?
Królowa Matka (wydaje z siebie opętańczy wrzask, bo okazuje się mimochodem, że skarpetki ma na sobie tylko Potomek Starszy, Potomek Młodszy zaś jest boso i właśnie lodowatą stopę umieścił w okolicach jej nerki).
Potomek Starszy (brutalnie) - Przesuń się, ty! Ja też chcę leżeć obok mamy!
Pompon Młodszy (który tymczasem zdążył był opuścić swe łóżeczko i zasiąść okrakiem na Królowej Matce) - Idź! To jest mum mama!!!
Potomek Młodszy - Mamusiu, zagrasz ze mną w zgadywanki?
Potomek Starszy (zgodnie z tradycją) - To jest NASZA mama, moja też!
Krolowa Matka (włącza opcję "zen") - Om.... Om...
Pompon Młodszy (ku ogólnemu, oczywiście, zaskoczeniu) - Nie! Mum! Mama, nie oddam ciem!
Pompon Starszy (zgarniając z nocnego stolika okulary Pana Małżonka i wrażając mu je na nos, odrobinę tylko zahaczając przy okazji o oko, doprawdy, nie było potrzeby tak wrzeszczeć od razu) - Toje, tata! Pjosie!
Pan Małżonek (jęczy i masuje sobie kącik oka).
Pompon Starszy (skruszony) - Pjasiam, tata! Pjaaasiam! Tata, nić? Nić, tata?
Królowa Matka - Ommmm... ommm...
Potomek Młodszy - Zaaagraj ze mna, mamusiu, proszę!
Królowa Matka - Co to jest, ma dużo nóg, dużo rąk i głośno brzęczy? I dusi mamusię o świcie?
Potomek Starszy - Nie jest świt. My się obudziliśmy, jak już jasno było, to chyba strasznie długo spaliśmy, co, mamo? Jak długo spaliśmy?
Pompon Starszy (po przyodzianiu Tatusia w okularki sięga po jego komórkę) - Jaś, tata? (unosi w górę palec wskazujący, by unaocznić, ile razy zamierza ponaciskać tu i ówdzie). Jenień jaś? Nie niściem!
Pan Małżonek (śpiewa głosem króla Juliana) - Won mi, won mi! Wynocha, precz! Won mi, won mi!
Pompon Młodszy (z nużącą powtarzalnością katarynki) - To moja mama jeś! Moja siama! Siama moja, siama moja, siama moja i SIAMA MOJA!
Pompon Starszy - Nie, nasia!
Pompon Młodszy - Moja, moja! Moja, moja siama!!!
Potomek Starszy -Nasza! Moja najdłużej.
Królowa Matka (ma deja vu, ale i tak) - Omm...
Potomek Młodszy - To chociaż poczytaj ze mną, mamusiu!
Pompon Młodszy (przerzuca nożęta nad Królową Matka, zamierzając wbić się w miejsce zwolnione przez Pompona Starszego).
Królowa Matka (wyrwana ze stanu zen za sprawą pojawiajacych sie w jej polu widzenia stóp, rozmiar 23,5) - Moja ty myszko mamusi, jakie ty masz stópelki, jak małpeczka!!! Takie długie paluszki, ty mamusi małpko, ty!!!
Pompon Młodszy (wściekle) - Nie jeśtem majpećka!
Królowa Matka - A myszka?
Pompon Młodszy - Nie!!! Myśka nie!!!
Królowa Matka (drąży temat) - A synuś mamusi?
Pompon Młodszy (dobitnie) - Nie, Nie jeśtem synuś, jeśtem Toś!!!
Potomek Starszy (radośnie i beztrosko zaczyna dusić Potomka Młodszego, który, chichocząc, próbuje go oddusić).
Pompon Starszy (usiłuje wepchnąć się na opuszczone nieopatrznie miejsce między rodzicami za pomocą wlezienia na głowę Pomponowi Młodszemu i wyparcia go siłom i przemocom osobistom).
Królowa Matka (dźwiga się z łóżka z westchnieniem, celnymi kopami zrzucając z siebie duszące się Potomki Starsze oraz Pompona Młodszego) - To ja już chyba wstanę i zrobię im mleko...

Zapowiada się dobry dzień.

Jaki miałby być po takim poranku :).