Pompony nie tylko działają, ale także mówią

Żeby nie było, że nie. Mówią, z czego jeden bez przerwy...

Pompon Młodszy (usiłując wciągnąć Tatusia w pogawędkę) - Tato, ty mówiś?
Pan Małżonek - Chyba słyszysz, że nie?
Pompon Młodszy (upewniając się) - Nie mówiś?
Pan Małżonek - Nie.
Pompon Młodszy -  Tato, ty mów do mnie!
Pan Małżonek (bezwzględnie) - Nie chcę.
Pompon Młodszy (błagalnie) - Pjjjjosie!
Pan Małżonek (jeszcze usiłując się wymigać od Ojcowskiego Obowiązku) - Ale co ja mam właściwie mówić?
Pompon Młodszy - Mów, zie jedziem do domu!
Pan Małżonek (kapitulując, posłusznie) - Jedziemy do domu, synku.
Pompon Młodszy (ukontentowany) - No!

Pompon Młodszy (zawodowo zajmujący się udzielaniem Panu Małżonkowi porad w temacie prowadzenia samochodu, na widok zmieniajacego się na zielone światła) - Jedź, tato, jedź, tejaz jedź!
Pan Małżonek (ruszając z miejsca, flegmatycznie) - No przecież jadę.
Pompon Młodszy (niestrudzenie kontynuuje) - Tejaz jedź tam! Tam jedź tejaz, w pjawo!
Pan Małżonek (nieposłusznie) - Tam nie mogę (skręca w lewo).
Pompon Młodszy (usiłując zawrócić Tatusia na właściwa drogę) - Nie, nie w to pjawo! W to djugie pjawo!!!
Pan Małżonek (wbrew doświadczeniu usiłując przemycić nieco wiedzy do ślicznej główki) - Jest prawo i lewo. Tylko jedno prawo i tylko jedno lewo.
Pompon Młodszy (zgodnie z oczekiwaniami pozbawionej złudzeń Królowej Matki) - Niepjawda! Jest to pjawo i to pjawo, i ja ciem, ziebyś pojechał w to inne pjawo!!!

Królowa Matka (zachęcająco) - A może teraz na nocnik usiądziesz?
Pompon Starszy (tonem naukowca , do którego odgłosy świata zewnętrznego docierają jedynie w postaci męczącego brzęczenia) - Nie, nie, nie, nie, nie, mama, nie mam do tego gjowy!

Królowa Matka (donośnie, żeby usłyszały ją Potomki Starsze, oddające się budowaniu jakichś Super-Skomplikowanych-Stworów w swoim pokoju na piętrze) - Chłopaki!!! Obiad za parę minut gotowy, proszę posprzątać ze stołu!!!
Potomki Starsze (zero reakcji).
Pompon Starszy (staje u stóp schodów, z głębi serca) - Bobo! Pjątać!!!
Potomki Starsze (jak wyżej).
Pompon Młodszy (stając obok Pompona Starszego) - Nie słysią cię (ciekawe, czemu, dop. K.M.). Mozie mnie posłysią! (z głębi serca, trzewi i czego tam jeszcze) Bobo! Ooooobiad!

Teraz, i owszem, posłyszeli...

Dialog, do którego dochodzi w Domu w Dziczy dzień w dzień:

Pompon (zazwyczaj Młodszy, ale czasem i Starszy, a czasem oba, stojąc na kanapie i przymierzając się do skoku) - Mama! Paczyj! Kaczem!
Królowa Matka (zawsze tak samo, zawsze bez skutku) - To nie skacz!
Pompon (-y, po dokonaniu skoku puszczając się natychmiast w opętańczy galop, od którego w pokoju robi się wiater) - A bieżyć możem?
Królowa Matka (beznadziejnie, opatulając się sweterkiem) - Nie, lepiej także nie biegaj...
Pompon (-y, ugodowo, zwalniając na jakieś 10 sekund) - A chodzać?

I tak codziennie, co najwyżej z niewielkimi modyfikacjami...

Standardowa rozmowa przed południową drzemką:

Pompon Młodszy - Mama, jubiś mnie?
Królowa Matka - No pewnie, nawet cię kocham.
Pompon Młodszy (z uczuciem) - Ja teś kocham.
Krolowa Matka - A kto cie jeszcze kocha?
Pompon Młodszy (zaczyna wyliczać) - Mum Bojis...
Królowa Matka - Tak, i kto jeszcze?
Pompon Młodszy - Mum Bobo, i mum djugi Bobo...
Królowa Matka (przechodząc do porządku dziennego nad jakże różnicującym nazywaniem Potomków Starszych) - Aha... i jeszcze ktoś?
Pompon Młodszy - Tata. I baba Mjisia... i djuga baba Ewa... i dziadek. I mum kot Puma, i mum kot Kama...
Królowa Matka - O, rany, jak dużo osób cię kocha!
Pompon Młodszy (z zadowoleniem) - No. Jeśtem ścięciaś.

A to na pewno :).