Szkolnie, przedszkolnie, depresyjnie

Posiłkując się Jedynym Ukochanym Komiksem Jedynego I Ukochanego Billa Wattersona Królowa Matka dokona Wpisu Obrazkowego, bowiem nie od dziś wiadomo, że obraz starczy za tysiąc słów, a w dodatku Aż Takich Słów to Królowa Matka nie zna.

Oto stosunek Potomka Starszego do idei powrotu do szkoły:

Oto stosunek Potomka Młodszego do powrotu do szkoły:

a werbalnie wygląda to mniej więcej tak:

(plus radosne pogwizdywanie).

Oto stosunek Pompona Starszego do pójścia do przedszkola:

(co nie stoi w nijakiej sprzeczności z faktem, że to właśnie Pompona Starszego odebrała Królowa Matka i Pan Małżonek po kilku godzinach zapuchniętego od płaczu i przepełnionego niechęcią do świata).

Oto stosunek Pompona Młodszego do pójścia do przedszkola:

tylko bardziej.

A Królowa Matka w tym wszystkim, cóż, Królowa Matka wygląda i czuje się tak:

też tylko bardziej. Bardzo, bardzo, BARDZO tylko bardziej.

Królowa Matka pamięta, jak rok temu przy okazji rozpoczęcia roku szkolnego i własnego powrotu do pracy żegnała się z blogiem i Czytelnikami, i jednak się nie pożegnała. Jednak pisała, i to nawet bez szczególnych przerw, jednak przeżyła tamten rok, jednak się udało.

Ale tylko ona wie, jak bardzo wiele ją to kosztowało. Ile wysiłku musiała w to włożyć. Tylko ona, bo tak naprawdę nikomu o tym nie mówiła, chociaż Pan Małżonek, a i Czytelnicy tego bloga mogą mieć wrażenie, że było inaczej. A jednak. tak naprawdę nikt poza nią nie wie, jak wiele przez cały poprzedni rok straciła, jak bardzo nic nie zyskała, jak bardzo nie było warto i jak bardzo przeraża ją to, że nigdy nie będzie inaczej, jak wiele jest już nie do odzyskania i jak nic nie wartą rekompensatą za to obezwładniające zmęczenie, nieustający stres i utratę kontaktu z własnymi dziećmi były te dwa miesiące wakacji, które wszyscy uważają za nadprogramowy przywilej opływających w inne przywileje obiboków zwanych nauczycielami.

A ten rok będzie gorszy i trudniejszy, bo wejście Pomponów w przedszkolne życie nie odbywa się jak po maśle, a Potomek Starszy rozpoczynający klasę czwartą jest głównie przerażony, ale nic a nic bardziej poukładany, mniej beztroski i chociaż ociupinkę porządniejszy niż dwa miesiące temu, gdy żegnał swoją oswojoną szkolną codzienność i Panią, która miała do niego - z zagadkowych przyczyn - słabość i dużo wyrozumiałości dla jego ekscentrycznej duszy.

I tylko Potomek Młodszy wchodzi w ten rok ulgowo w swojej miłej klasie z miłymi Wychowawczyniami i miłą, malutką salką, i aż się Królowa Matka przestraszyła, jak to napisała, bo wiadomo, że Licho nie śpi i zaraz okaże się, że ten Potomek, o którego najmniej się martwiono będzie wymagał najwięcej uwagi, z dowolnych przyczyn.

Więc już nic więcej Królowa Matka nie napisze, tylko sobie pójdzie.

Dalej sobie nie radzić.