Królowa Matka się kompromituje

Przedwczoraj.

Królowa Matka odbiera telefon od Królowej Babci, która przejęła jej Starsze Pociechy zaraz po szkolnych zajęciach, wskutek czego Królowa Matka została pozbawiona ich upojnego towarzystwa aż do wieczora.

Królowa Babcia - Dzwonię tylko, by ci przypomnieć, bo może nie spojrzałaś do Zeszytów Korespondencji i nie zauważyłaś (wot, matczyna intuicja! Królowa Matka rzeczywiście nie zajrzała, zła Królowa Matka, zła i niedbała!)... chłopcy mają jutro iść do szkoły na galowo, przygotuj im już dziś koszule, bo spodnie są u mnie, przebiorą się rano...

Królowa Matka (nie myśląc kompletnie o niczym, co jej w najmniejszym stopniu nie usprawiedliwia; ze zdumieniem) - Na galowo? To w szkołach jeszcze się obchodzi rocznicę Rewolucji Październikowej?...

I Królowa Matka wie, że teraz może sobie przysięgać do upojenia, że w swojej rodzinie to ona jest tą osobą, którą wszyscy pytają "a czego to jest rocznica?" przy okazji dowolnych obchodów wiedząc, że ona to zawsze wie, bo pamięć ma jak słoń;

że skojarzenie z Rewolucją Październikową miała wyłącznie dlatego, że Potomek Starszy miał wczoraj urodziny, o których intensywnie myślała, a zbitkę "urodziny Potomka Starszego - rocznica Rewolucji Październikowej" ma od lat wbitą w głowę na mur (zaś faktu odziania się całej szkolnej społeczności na galowo z powodu jubileuszu Potomka jakoś nie wzięła pod uwagę); że pierwsza, mimowolna myśl o Rewolucji Październikowej nie odsłania jej namiętnego, a dotąd sprytnie ukrytego uwielbienia dla komunizmu i/lub Wodzów Rewolucji...

... bo i tak nikt jej w to nie uwierzy.