Lojalna teściowa-in-spe przestrzega

Potomek Starszy (radośnie i pogodnie) - A jak już będę dorosły i będę miał żonę, to będę wracał z pracy i mówił: "A teraz daj mi spokój, kobieto, bo ja teraz gram!!!", i będę grał i grał, całymi godzinami, w co tylko chcę!

Królowa Matka (powątpiewająco) - Wiesz, obawiam się, że raczej trudno będzie ci w takim razie tę żonę przy sobie zatrzymać... a nawet w ogóle skłonić, żeby za ciebie wyszła.

Potomek Starszy - Och, bo ja na początku będę udawał, że jestem całkiem miły. Po ślubie też jeszcze chwilę poudaję... (triumfalnie i z rechotem) ... a potem już będą dzieci, i będzie dla niej na wszystko za późno!

Matki córek, czujcie się ostrzeżone.

Co do Królowej Matki, to już wcześniej powzięła ona podejrzenie, że skandynawska szkoła współpracy z dziećmi polegająca na tym, że zadaje się maleństwom pytania, słucha odpowiedzi i niezłomnie w nie wierzy jest nieco przereklamowana... a im dłużej ma własne dzieci, tym większe ma co do nieomylnosci tej szkoły wątpliwości.

Gdyby jednak ktoś jej ufał bez najmniejszych zastrzeżeń, być może zachwieje tą wiarą informacja, że Pan Małżonek się do swej połowicy nie zwraca w tak brutalnie bezuczuciowy sposób, po ślubie nie przestał udawać miłego (a całkiem uprawnione zdaje się przypuszczenie, że nawet nie zaczął, jest bowiem miły z natury), a fakt, że są dzieci nie oznacza, że dla Królowej Matki jest na wszystko za późno.

Taką ma ona przynajmniej nadzieję :).