Pompon Młodszy bierze na siebie trud konwersacji

Wczoraj wskutek odbycia (dwukrotnie) podróży samochodowej (do Rodzinnego Grodu i z powrotem do Domu w Dziczy) Królowa Matka odczuła taki imperatyw, niemalże moralny, by uwiecznić na piśmie, w jakich warunkach akustycznych taka podróż przebiega.

Potomek Starszy i Potomek Młodszy (zasiedlający tył rodzinnego samochodu) - zachowują się w miarę spokojnie, gadają, czasem grają na konsoli, czasem wrzasną na siebie i kopną się nawzajem od niechcenia lub zadadzą Rodzicielom jakieś pytanie, ale zasadniczo silnie odbiegają od dziateczek występujących w pewnej reklamie i tłukących się po głowach, duszących, rzucających po samochodzie przeróżnymi przedmiotami, więc jako natchnienie do notki odpadają).

Pompon Starszy - natychmiast po usadowieniu się w swoim foteliku popada w buddyjski nastrój, z którego wyrwać może go jedynie zjawisko naprawdę dużego kalibru, typu ciężarówka-śmieciarka z włączonym kogutem ("Mama! MAMA!!! Ijo-ijo!!!" - i ruch rączkami, żeby pokazać, jakie to ijo-ijo jest wielkie), po ominięciu którego Dziecię natychmiast zanurza się ponownie w otaczający je obłoczek niebiańskiego spokoju.

Pompon Młodszy - natychmiast po usadowieniu w foteliku zaczyna nawijać (a głosik ma doprawdy jak srebrzysty, przenikliwy dzwoneczek. Elektryczny) i nie kończy aż do pory południowej drzemki, bez przerw na jedzenie, oglądanie "Księżycowego Jima" i przebieranie się :).

Pompon Młodszy (pytającym tonem) - Mama, babum?

(forma "babum" jest oryginalnym wkładem Pompona Młodszego w problem odmiany przez przypadki, "baba" - "babcia" w mianowniku, "babum" - u babci, do babci, z babcią, i tak dalej, tę samą zasadę stosuje się również przy odmianie innych rzeczowników takich jak dom, tata, mama, Bobo - tu kolejne wyjaśnienie, dygresja w dygresji, nieprawdaż, Bobo jest to Starszy Brat, dowolny, akurat ten, który z jakiegos powodu jest w tej chwili Pomponowi Młodszemu potrzebny do szczęścia).

Królowa Matka - Tak, jedziemy do babci.
Pompon Młodszy (kapryśnie) - Nie-ciem-babum!!! Ciem-domum!
Królowa Matka - Tak, ja wiem, że chcesz zostać w domu, ale musimy pojechać do babci, bo mamy dużo rzeczy do zrobienia w mieście.
Pompon Młodszy - Baba-domum?
Królowa Matka - Tak, babcia jest w swoim domu.
Pompon Młodszy (z nadzieją) - Babum-am-am?
Królowa Matka (z ledwo wyczuwalną ironią) - O, o to możesz być spokojny, jedzenia ci u babci nie zabraknie!
Pompon Młodszy (ożywiając się wyraźnie) - Jody!!!
Królowa Matka (trzeźwo) - A, nie, na lody to bym nie liczyła.
Pompon Młodszy (z narastającą furią) - Jody-ja-ciem!
Królowa Matka (filozoficznie) - Synu, gdybyś ty wiedział, ilu rzeczy ja chcę...
Pompon Młodszy (porzucając temat babci i aprowizacji na rzecz niezobowiązującej pogawędki o pogodzie, no iście angielski dżentelmen) - Mama-deść!
Królowa Matka - Owszem, deszcz.
Pompon Młodszy (entuzjastycznie) - DUZI!
Królowa Matka - No, tak, duży deszcz...
Pompon Młodszy (bardziej entuzjastycznie) - Ja-ciem-deść!
Królowa Matka (filozoficznie) - A zatem świetnie się składa, że właśnie pada.
Pompon Młodszy (z naciskiem) - Ja-ciem-duzi-deść!!!
Krolowa Matka (nauczona doświadczeniem) - Zaraz wysiądziemy, to zobaczymy, czy na pewno chcesz.
Pompon Młodszy (korzystając z rozkoszy przejazdu przez tereny wiejskie i podmiejskie) - O, ihahaha! Mama, tsy ihahaha!
Królowa Matka - Tak, synuś, koniki.
Pompon Młodszy (z rozpaczą) - O, nie, muuu nie! Mama, dzie-muuu?
Królowa Matka - Nie wiem, gdzie są krówki, może ich pan jeszcze na łąkę nie wyprowadził...
Pompon Młodszy (podskakując jak rażony prądem) Mama! Mama! Titit!!!
Królowa Matka (z jękiem rozpaczy w duszy) - Tak, synku, widzę.
Pompon Młodszy - Tsy!!!
Królowa Matka (znając nie tylko zasady gramatyczne, ale i matematyczne swego Potomka, w myśl ktorych to zasad "tsy" oznacza dowolną ilość większą niż jeden) - Tak, dwa.
Pompon Młodszy (baaardzo radośnie) - Mama! Ija-ija! Jenień!!!
Królowa Matka - No, wielka śmieciara!
Pompon Młodszy (uściślając z naciskiem) - Jenień!!!
Królowa Matka - Jedna śmieciara, tak.
Pompon Młodszy - Kojoj!
Królowa Matka - Kolorowa, wielka śmieciara, pomarańczowa.
Pompon Młodszy - Tata, ija-ija jenień! Kojoj!
Pan Małżonek (milczy, zajęty zmianą biegów, manewrowaniem, aby tę ekscytującą śmieciarę bezkolizyjnie wyminąć lub czymś równie istotnym).
Pompon Młodszy (z naciskiem) - Tata! Ija-ija kojoj!!!
Pan Małżonek (jak wyżej).
Pompon Młodszy (z niemożliwym do wyrażenia na piśmie naciskiem) - TATA!!! IJA-IJA KOJOJ!!!
Królowa Matka (do swojej Lepszej Połowy, przez zaciśnięte zęby) - Błagam cię, odpowiedz mu, bo jak nie odpowiesz on się nigdy nie odczepi!
Pan Małżonek (nieobecnym tonem) - Tak, synuś, pomarańczowy samochód, niesamowite!
Pompon Młodszy (uspokojony, wraca do obserwacji drogi) - Titit! Tsy! Bum, bum!
Królowa Matka - No, raczej na szczęście nie bum bum...
Pompon Młodszy (z wyraźnym rozczarowaniem) - Nie???
Królowa Matka - No, nie.
Pompon Młodszy - Mama! Mama! Choć-tu!
Królowa Matka - Gdzie mam przyjść? Do ciebie? I co bym miała robić?
Pompon Młodszy - Nić!
Królowa Matka - To pozwól, że nie będę robić nic tu, gdzie jestem.
Pompon Młodszy (analizując krajobraz) - O, dom-babum!!! Nie-ciem-dom-babum! Ty (czyli "w naszym")-dom-ciem-ja!!!

I zatoczywszy w ten sposób zgrabne kółeczko konwersacja wraca do punktu wyjścia...

Czy ktoś się jeszcze dziwi, że wieczorami Królowej Matce dzwoni w uszach?...