Odpowiednie dać rzeczy słowo

To, że karmienie młodych ssaków napotyka nieoczekiwane przeszkody w postaci trujących pomidorów "mogę je sobie wyciągnąć z pizzy, mamusiu? zamiast tego daj mi ketchup (który nie jest zrobiony z pomidorów, a skąd, przyp. KM)", "a to zielone, to coś, to co to jest?", "o, suróweczka, super, zjem ją, ale wyjmij mi z niej ogórek, paprykę, pomidorka i cebulę!", względnie "ja tej czerwonej marchewki nie lubię, mamusiu, daj mi tej białej!" wie każdy, kto jakiegokolwiek młodego ssaka miał kiedyś (albo nadal ma) na składzie.

Czasem Rodzic uzyskuje nieoczekiwaną pomoc w postaci, na przykład, makaronu ze Spongebobem

szczęśliwym trafem znalezionym w okolicznym sklepie, który - makaron, nie sklep - dorzucony do sporządzonego spracowanymi dłońmi Królowej Matki minestrone sprawił, że Potomki pożarły swoje porcje, każdą połkniętą łyżkę poprzedzając okrzykiem: "O, Sandy! O, Gacuś! O, Plankton! Znowu Plankton! I znowu Gacuś!!!", po czym zażądały dokładki, nic a nic nie zwracając uwagi na Te Trujące Pomidory oraz Czerwoną Marchewkę (i nie, Drogi Czytelniku, to NIE JEST wpis sponsorowany, chociaż gdyby firma produkująca przysmak chciała, wiedziona wdzięcznością za tak bezinteresowną i błyskotliwą reklamę, zaproponować Królowej Matce na przykład jakiś zapas specyjału Królowa Matka informuje, że bierze każdą ilość!!!).

Czasem jednak Rodzic musi kombinować.

Jak wtedy na przykład, gdy próbuje on, ten Rodzic, skłonić Potomka Starszego miewającego kłopoty żołądkowe, który w związku z kłopotami ma zalecone picie kwaśnego mleka lub maślanki, do konsumpcji wyż, wym., a nie da w siebie wlać ani jednego, ani drugiego nawet pod narkozą i w żadnej formie.

W takiej sytuacji Rodzic bierze zsiadłe mleko, kilka bananów i cukier waniliowy. Miksuje cichaczem i pod nieobecność Potomków. Nalewa do wysokich szklanek, posypuje z wierzchu brązowym cukrem (bo Potomek Starszy jest estetą i lubi, jak jest ładnie i z palemką) i zwraca się do Dziecięcia z niewinnym wyrazem twarzy, pytając:

- Synu, czy chciałbyś może wypić koktajl bananowy z wanilią i brązowym cukrem?,

a Dziecię wlewa w siebie tak wyborny napój z entuzjazmem i niemalże mlaszcząc, po czym pyta:

- A masz go więcej, tego koktajlu z wanilią?

"To, co zwiemy różą pod inną nazwą nie mniej by pachniało".

Buahahahaha!

Williamie S., pióro to ty miałeś lekkie, na ludzkich emocjach się może i znałeś, na tych buzujących emocjach, namiętnościach aż kipiących i innych takich, na - wnioskując po niejakim księciu duńskim - fochach nastolatka z rzędu tych, które sprawiają, że rodzice zaczynaja rozumieć te zwierzęta, które pożerają swoje młode w niemowlęctwie - też , ale na hodowli dzieci - bardzo Królowej Matce przykro, ale nie.

Nic a nic :).