Pogodne scenki z udziałem Pompona Młodszego u progu nowego roku szkolnego (co jest akurat Kwestią Przypadku)

Rodzina w drodze do Rodzinnego Grodu.

Pan Małżonek (podekscytowany niby nastoletnie dziewczę na widok Ukochanego Idola) - Ojej, zobaczcie, zobaczcie! Sarenki! Trzy! Nie! Cztery! Cztery sarenki!!!

Pompon Młodszy (piszcząc entuzjastycznie) - Ojejciu, jakie to śliczne! Jakie słodkie, mamusiu! Jakie śliczniutkie! Jakie rozkoszne! Ojej, titit, takie milusie!!! Jak tylko widzę coś takiego uroczego, to natychmiast chce mi się wymiotować!

Królowa Matka (zastyga z otwartymi usty, niezdolna do dobycia głosu).

Pompon Młodszy (tonem koniecznego uściślenia) - Tęczą!

A, no chyba że tęczą...

***

Pompon Młodszy - Mamusiu, masz te cukierki jeszcze? Wiesz, te dobre? Te ciuciczki?

Królowa Matka (oszołomiona) - Co?

Pompon Młodszy (cierpliwie) - No, cukierki. Te ciuciczki.

Królowa Matka (z właściwym dla siebie ostatnio uwiądem inteligencji) - Eeeee...

Pompon Starszy (pouczająco) - Nie ma takiego słowa, ciuciczki.

Pompon Młodszy (stoicko) - A powinno być.

Szach, mat, polszczyzno!

***

Królowa Matka - Synek, czy ty już skończyłeś robić swoje zadania domowe?

Pompon Młodszy (bardzo zajęty wytaczaniem miniaturowych kuleczek z różnych kolorów plasteliny) - Tak.

Królowa Matka - To może zanieś swój piórnik do tornistra i spakuj go na jutro.

Pompon Młodszy (nie pozwalając sobie przerwać) - Nie muszę.

Królowa Matka (niewinnie zainteresowana) - O?

Pompon Młodszy (wyjaśniająco, acz nadal nie odrywając wzroku i rączyn od plasteliny) - ... bo skoro Ziemia się obraca wokół własnej osi, to wystarczy, że poczekam tu, gdzie siedzę i piórnik sam się przesunie do plecaka.

...

I teraz wszyscy już wiedzą, co ponosi winę za porażki pedagogiczne dzisiejszych rodziców. 

Otóż nadmierne wykształcenie młodzieży ponosi!