Kto jest kim w Bandzie Czworga

UWAGA TECHNICZNA:

Post powstał w roku 2011, co części Gości, zwłaszcza tych goszczących tu po raz pierwszy, może umknąć, więc tak tylko gwoli kronikarskiej ścisłości Królowa Matka nadmienia, że to i owo mogło się od czasu napisania Postu Założycielskiego zmienić, na ten przykład Potomek Starszy porzucił Dinozaury na rzecz Potworów, Potomek Młodszy już nie jest przedszkolakiem, a Pompony nie liczą dziewięciu miesięcy, tylko odpowiednio więcej, i mają więcej zębów niż cztery na głowę :).

I tylko Królowa Matka i Pan Małżonek są nadal tak samo młodzi, piękni (a wręcz piękniejsi) i interesujący ( a wręcz bardziej interesujący) jak w dniu, gdy blog ten powstawał :).

Potomek Starszy, liczący lat (prawie) siedem, uczęszczający nader niechętnie do klasy pierwszej. Malutki, chudziutki i ruchliwy jak pchełka, w tej chwili maniacko zainteresowany dinozaurami (które powoli odchodzą w niebyt podobnie jak przed nimi odeszły samochody, ryby, ptaki, płazy, znowu ryby, insekty - na horyzoncie zaczynają ponownie majaczyć płazy jako Najnowsza Wielka Fascynacja). Wielka Fascynacja u Potomka Starszego objawia się tym, że mówi on wyłącznie na jeden temat, ogląda programy na jeden temat, szuka obrazów w Internecie na jeden temat, wymyśla zabawy na jeden temat i jest ogólnie nie do wytrzymania. Wielkie Fascynacje zamieniające się w Obsesje związane są z tym, że Potomek Starszy jest organicznie niezdolny do odczuwania uczuć innych niż te pisane Wielką Literą. On nie "lubi" tylko "uwielbia", nie "nie lubi", tylko "nie znosi", rodzice nie są "okropni" tylko "wstrętni, wstręęętni, najwstrętniejsi w świecie, wrrrr!!!!". Miotające nim Wielkie Uczucia sprawiają, że nudzić się z nim nie sposób, ale odpocząć też nie.

Potomek Młodszy, obecnie (prawie) czteroletni przedszkolak. Od urodzenia charakteryzujący się zmysłem technicznym (gdy zaczął - wcześnie! - raczkować Królowa Matka ze zdumieniem odkryła, że nie wystarczy wydać okrzyku "Nie wolno!!!" by powstrzymać dziecię od niepożądanej aktywności tak, jak to wystarczało w przypadku Potomka Starszego, ale że należy usunąć wszystko, co ma dziurki, pokrętła, przewody, wystające elementy tak mniej więcej do wysokości półtora metra, jako że oficjalnie mierzące 90 cm pacholę ma w środku element rozciągliwy, który pozwala mu bez trudu sięgnąć tam, gdzie oficjalnie powinien móc sięgnąć jako pierwszoklasista), iście buddyjskim spokojem ducha oraz niezłomnym przekonaniem, że jest przeuroczy i jeśli ktoś tego nie widzi to jest strata tego kogoś. Fantastycznie potrafi robić "Bambi eyes" (na które odporni są tylko Wyrodni Rodzice) oraz lać krokodyle łzy na zawołanie - tej drugiej czynności ostatnio nadużywa, w związku z czym zaczynają być poirytowane nawet babcie.

Z jakiegoś powodu, którego Królowa Matka obecnie nie pamięta (wyparcie) zapragnęła ona powić trzeciego potomka ("Bo to ostatnia chwila, jak nie teraz to już nigdy, jestem taaaka staaaraaa!!!"). Jako że hojność Losu jest niezmierzona okazało się, że Królowa Matka załapała się na promocję, "dwa w cenie jednego", i po upływie stosownego czasu przyszły na świat Pompony (obecnie hucznie wkraczające w dziewiąty miesiąc życia), a Królowa Matka, która wcześniej była tylko Matką, została Królową oraz Wielodzietną Patologią.

Pompon Starszy po skopaniu Królowej Matce wszystkich organów wewnętrznych, uświadomieniu jej, gdzie się znajduje wątroba, uniemożliwieniu przesypiania spokojnych nocy, zmuszeniu jej, by te niespokojne przesypiała na lewym boku (podduszając przy okazji nieruchliwego Pompona Młodszego) i nadłamaniu żeber - po drugiej stronie brzucha okazał się Siłą Spokoju, pacholątkiem potrafiącym po porannym przebudzeniu spędzić mnóstwo czasu na oglądaniu w maksymalnym skupieniu własnych dłoni, z uwagą wpatrującym się w pochylających się nad nim ludzi, wywołującym każdym, nader rzadkim, płaczem wybuch paniki "On płacze, musi być chory, coś mu na pewno jest!!!!" oraz wyglądającym jak pogodny, mały Budda z fałdkami wszędzie tam, gdzie niemowlę posiadać je powinno.

Pompon Młodszy od urodzenia aż do teraz zajmuje się byciem uroczym, w czym powoli osiąga mistrzostwo świata. Błyskawicznie zorientował się, że wystarczy, by uczynił ekspozycję stomatologiczną, ukazując w szerokim uśmiechu swoje wszystkie dwa zęby, a nawet najbardziej wkurzona osoba (no, może czasem oprócz mamuni, ale ona jest wyrodna) samoczynnie owija się wokół jego małego paluszka. Krótko mówiąc, robi za rodzinną ślicznotę o proporcjach twarzy lalki, z ogromnymi oczętami i taaakimi rzęsami,  mniejszą, ruchliwszą i bardziej wszędobylską od swojego statecznego starszego brata i raczej wydającą oburzone okrzyki, gdy nie jest obsługiwana w wymaganym przez nią tempie niż płaczącą.

Rodzicielka tego kołchozu, Królowa Matka, jest osobą czytającą, a potem to opisującą, szydełkującą, dziergającą, haftującą i szyjącą z filcu (i też o tym piszącą, bo czemu nie w końcu), udzielającą się na ulubionych forach, oraz, jak łatwo się domyślić, karmiącą, przewijającą, pomagającą w odrabianiu lekcji, bawiącą się, rozmawiającą, odprowadzającą i przyprowadzającą ze szkół i przedszkoli swoje liczne potomstwo, (a, i chorującą na serce, Oficjalna Medycyna twierdzi, że nieuleczalnie, ale Królowa Matka opinii Oficjalnej Medycyny ani przez chwilę nie przyjęła do wiadomości, więc to się nie liczy) i... och, na szczęście jako Matce Wyrodnej udaje jej się poświęcić choć chwilę dziennie czynnościom z pierwszej grupy na rzecz ograniczenia czynności z drugiej grupy. A jest to możliwe, ponieważ...

... ponieważ Pan Małżonek Królowej Matki, ojciec Bandy Czworga jako Prawdziwy Mężczyzna nie miga się od czynności, od których mężczyźni mniej prawdziwi migają się konsekwentnie. Pan Małżonek poza swoją rodziną namiętnie kocha też kendo (Królowa Matka twierdzi, że bardziej, a czasem znacznie bardziej niż własną rodzinę; Pan Małżonek zawsze reaguje na takie stwierdzenia oburzeniem, ale  Królowa Matka już wie swoje). Przeżywa też głęboki smutek z powodu nieuwiecznienia go w tytule bloga pozostając głuchym na argument, że tytuł "Królowa Matka, Pan Małżonek i Banda Czworga" brzmiałoby nadmiernie już barokowo.

  

Czytelniku, czuj się zaproszony :)!